verversingen

Voldoende transformatietijd inbouwen, met korte stops:

• Tussen 2 taken
• Iedere 20 – 30 minuten
• Als het even tegen zit

...... is, in mijn ervaring, een belangrijk ingrediënt om team spirit  op een natuurlijke energetisch zuiverende manier mee te ondersteunen.

In een Engelstalige blog post beschreef ik het vandaag ook in een analogie.

Waar mensen samenwerken/samenleven, is het net een gezamenlijk atelier voor aquarel schilders.
Om geslaagde heldere mooie aquarellen van prima kwaliteit te maken, moet je regelmatig je potje met schoon water verversen, anders wordt het al snel een troebele bedoening, zowel op je palet als op je uiteindelijke werk. Dat komt het plezier van het werk niet ten goede.

Maar ja, ben je ‘net lekker bezig’, moet je weer je werk onderbreken om naar de kraan te lopen om je potje schoon te maken en van vers water te voorzien! Pffff.

Gelukkig, in een prettige samenwerkingsrelatie, zal iemand die toch naar de keuken loopt, ook wel even het wat troebele water van de anderen vervangen. Kleine moeite, groot plezier en ach, als je toch daarmee bezig bent….

• Maar ja…. als het altijd dezelfden zijn die dat klusje voor hun rekening nemen, terwijl het zo’n simpele taak is, die iedereen gemakkelijk een paar keer per dag kan doen?
• En als het gaat opvallen dat het altijd dezelfde mensen zijn die het zo weten te organiseren dat zij het nooit voor zichzelf doen, laat staan voor een ander…..
• En als het dan op enig moment opeens gaat opvallen dat die mensen hun eigen vieze kwassies zelfs in andermans schone potjes gaan lopen uitspoelen, als hun eigen potjes wat vuil zijn geworden…..

Tja…..  dan ligt  de ‘goede vrede’, de prettige samenwerking wel onder vuur… en gaat er onvrede leven op de werkvloer van het atelier.

Nu heb ik het hier niet speciaal over je eigen vuile kopjes naar de keuken brengen en ook eens die van een ander oppikken en in de vaatwasser zetten. Of over verversingen ( koffie/thee) halen voor jezelf en ook wat voor je collega’s meebrengen…… al draagt het over en weer doen van zulke kleine gestes uiteraard wel bij aan de goede verhoudingen.

Nee, ik heb het over de metafysieke verversingen. Het netjes afvoeren van het sociaal emotionele residu dat een heel gewoon natuurlijk onderdeel is van leven en werken.

Het is nauwelijks een moeite en niet eens een activiteit!
Regelmatige stops nemen en je lichaam en geest ontspannen, is genoeg.

Kleine moeite, groot plezier.... voor het hele team.

MIND kallibreren

Een computer ‘doet’ niets, zonder stroomvoorziening en zonder een goed geprogrammeerd besturingssysteem en goed geïnstalleerde software. 

Een lichaam ‘doet’ niets, als de stekker eruit is getrokken….het leven afgeschakeld is en er geen besturingssysteem en programma’s meer draaien.

OK: check!

• Een computer staat alleen optimaal ten dienste van de gebruiker, doet  het alleen echt naar behoren, als alle subsystemen netjes uitgelijnd zijn op de centrale processor.
• Een levend lichaam staat alleen optimaal ten dienste van de gebruiker, doet het alleen echt naar behoren, als alle subsystemen netjes uitgelijnd zijn op de centrale processor.
• Een levendige, zich natuurlijk ontwikkelende gemeenschap staat alleen optimaal ten dienste van de gebruikers, doet het alleen echt naar behoren, als alle subsystemen netjes uitgelijnd zijn op de centrale processor: het kloppend kart en de ziel van de gemeenschap.

Maar ja, wie of wat is nou het kloppend hart en/of de ziel van een gemeenschap?
Is er werkelijk een centrale processor in een groepsproces?

Ja, dat is er.

Die centrale processor in een gemeenschap  is geen ‘ding’ dat je ergens op een fysiek niveau kunt aanraken of met fysiek gereedschap te lijf kunt.
Het is ook niet een ‘persoon’ of zelfs maar een subgroepje van een paar personen, die je op bestuurlijk niveau kunt aanwijzen en met terdege onderbouwde verzoeken  en vergaderstukken  kunt aanspreken.
Het is, net als in een individu(!)  het  ‘overkoepelende energetisch dynamische wezenlijke’ waar  iedere betrokken bij een (groeps-)proces op betrekkingsniveau zich rechtstreeks met resonanties, toe verhoud.  

Oeps….. dat wordt ineens een beetje abstract….?!

Tja, sorry, in de wereld van de sociaal mentaal emotionele ontwikkelingen, waar dat 'betrekkingsniveau' allemaal over gaat, speelt zich nogal veel 'onder de oppervlakte' van het bewustzijn af en is dus niet zo peilbaar met de vijf zeer fysiek georiënteerde zintuigen.

Dit gebruikt een meta-fysiek zintuig, vaak het zesde zintuig genoemd, dat volledig in energetische resonanties werkt. 

Deze collectieve geest, (het collectieve bewustzijn,  de totale resonantie van alle intenties, gevoelens, gedachten, normen en waarden van alle onderdelen), noem ik de  MIND van een gemeenschap.
Ik begrijp dat als een grote, voordurend bijgewerkte up-to-date database van de menselijke ervaring, die door de onderdelen ( bewust of onbewust)  voortdurend geraadpleegd wordt om richting te geven aan de ontwikkelingen waar die onderdelen bij betrokken zijn, in de context van de ontwikkeling van het geheel.
(MIND:  Managing Information for New Developments).

Met ‘gezond verstand’ met de overkoepelende energetische dynamiek omgaan, betekent (voor mij) met een gekalibreerd verstand je hiertoe ( en tot de uitdagingen waar je je in je dagelijkse dag voor geplaatst ziet) verhouden.

Het (op betrekkingsniveau) uitlijnen en kalibreren van de subsystemen (afdelingen/mensen) in een gemeenschap op die uiterst abstracte centrale processor op het niveau van energetische vibraties, is mijn expertiseveld.

Ik stel mijn expertise graag (pro deo) ten dienste van (leiders van) gemeenschappen, die zich graag willen uitlijnen op ‘ welzijn en kwaliteit van leven, voor alle betrokkenen’ en er graag praktische ondersteuning bij willen om zelf dat kalibreerproces verstandig te kunnen hanteren.

Want, kalibreren op de juiste ijkpunten in de overkoepelende dynamiek valt vrij eenvoudig leren en…… is een belangrijke levens/management vaardigheid als je snel, simpel en tegen zeer lage kosten  uitstekende kwaliteit wilt leven, optimaal gebruik makend van de natuurlijke creatieve krachten in je gemeenschap.

Is dat alles?

Bewust jezelf kunnen stoppen met alsmaar doorgaan:

• tussen 2 taken
• iedere 20-30 minuten
• wanneer iets niet naar je zin gaat

....is wat ik als een onmisbaar ingrediënt zie in het ondersteunen van natuurlijke ontwikkelprocessen in een levend wezen.

In het gezonde natuurlijke ontwikkelproces van een enkel mens, net zo goed als in het gezonde natuurlijke ontwikkelingsproces van een organisatie.

Maar is het ook alles wat er nodig is?

Nee, dat zou ik niet willen beweren.

In mijn vorige blog post vergeleek ik het maar-constant-door-moeten-gaan, met een rookverslaving.
Je wordt niet met die drang geboren, je omgeving moedigt je aan om het ook te gaan doen om erbij te horen, altijd bereikbaar, altijd druk. Maar het is een schadelijke gewoonte, zowel voor je eigen gezondheid als dat voor de gezondheid van de samenleving.

Dat zijn boude uitspraken, ik weet het.

Maar wel ondersteunt met inzichten uit allerlei observaties en onderzoeken.

Wie wel zichzelf kan stoppen (via regelmatige meditatie bijvoorbeeld, of het toepassen van mindfulness technieken) voelt zich al heel snel een stuk meer senang, heeft meer geduld en compassie en voelt zich beter in staat de uitdagingen van het leven het hoofd te bieden.

Maar meditatie, yoga en mindfulness worden doorgaans als individuele vrijetijds bezigheden beschouwd. Dingen die niet thuis horen ‘ in de baas zijn tijd’, maar vooral iemands ‘ hobby’ zijn.

Maar je niemand is alleen een levend wezen in zijn vrije tijd!

En iedere organisatie kan het goed gebruiken om in alle geledingen in staat te zijn om het hoofd te bieden aan de uitdagingen van de dagelijkse werkdag. Toch?

Terug naar mijn rookverslavings-vergelijking

• Als je stopt met roken tijdens bepaalde uren van de dag, maar gewoon doorgaat op andere…. zul je toch gewoon minder resultaten op je algehele gezondheid en welzijn ondervinden dan als je helemaal stopt. Je belast je systeem immers nog steeds met de gevolgen van ongezond gedrag.
• Ook is het zo, dat ‘stoppen met roken’ ( de hele dag dus)  wel een enorme impuls geeft aan je gezondheid en welzijn, omdat je een enorm belastende stressfactor uit je systeem haalt, maar vaak niet de enige zinvolle maatregel is om je gezondheid volledig mee te herstellen.
  Het roken kon nog wel eens niet de enige gezondheid-en welzijn belastende factor in je leefstijl zijn.
  Aspecten als ‘voeding’ en  ‘beweging’  komen dan al snel ook om de hoek kijken.
• Maar ja, je kan via  je voeding en je beweging proberen je gezondheid naar een prettig niveau te brengen, als je stug doorgaat met de grootste stressfactor, dan is dat dweilen met de kraan open.

Precies zo, zijn er in een gemeenschap, zoals een organisatie, aanvullende leefstijlmaatregelen te nemen wanneer eenmaal de grootste stress-factor voor een gezonde samenwerking is weggenomen.

En net als bij een persoon die stopt met roken en echt werk wil maken van het investeren in zijn gezondheid en welzijn, is dat maatwerk.
Je kan een andere leefstijl alleen implementeren en met genoegen volhouden als het je als het bij je eigen unieke karakteristieken en omstandigheden past.

Wat dat is, kun je best helemaal zelf uitvogelen.
Daar kun je ook ondersteuning bij krijgen van een leefstijladviseur die maatwerk levert.

Ik ben een gezonde leefstijladviseur voor gemeenschappen. (mijn hoofd-website)

En net zoals ik weet dat een roker zijn leefstijlaanpassing gemakkelijk kan bekostigen uit wat hij uitspaart aan tabakswaren, heb ik ervoor gekozen gemeenschappen te ondersteunen met mijn expertise op pro deo basis.
Betaling komt wel als duidelijk is wat de nieuwe leefstijl  uw gemeenschap oplevert.  

gewoonte?

Is dat nou echt zo nuttig, cruciaal zelfs, voor de kwaliteit van je (samen-) leven om zo vaak van die kleine stops te maken?

• Tussen twee taken
• Iedere 20 – 30 minuten
• Wanneer iets niet naar je zin gaat

Waarom ben ik daar zo zeker van ( nogal tegen de stroom van de praktijk in het dagelijks leven in onze moderne maatschappij)?

Mijn eigen ervaring, is de grootste bron van zekerheid daarover.

Ik ben een stuk rustiger, helderder, zelfverzekerder, creatiever, intuïtieve, vindingrijker en verbonden met een basisveiligheid rond ‘ de zin’ in het leven sinds ik mezelf in 2012 leerde bewust te stoppen.. en daarmee veel bewuster en veel vaker in het hier-en-nu te zijn.
Me ook bewust van mijn energiehuishouding en informatiesystemen te zijn.
Mijn persoonlijke welzijn, mijn sociaal mentaal-emotionele staat van zijn is er enorm  vergroot door te stoppen met ‘ steeds maar doorgaan tot aan het gaatje’.

Terugkeren naar ‘druk-druk-druk’ en ‘ door-door-door’ is voor mij net zo ondenkbaar als weer gaan roken is voor iemand die daarmee is gestopt. Iemand die nu heeft ervaren de wereld weer vol te kunnen proeven en ruiken en weer vol energie en uithoudingsvermogen hebben en een goede gezondheid.

Zit ik dan passief in een hoekje, geheel onproductief een beetje zweverig ‘zen’ te wezen?
Wie mij van nabij kent zal weten dat ik juist graag de vele energie die ik beschikbaar heb ook actief investeer. Ik mag nog altijd graag veel voor elkaar krijgen in weinig tijd.

Ook voor 2012 was ik helder, zelfverzekerd, creatief en vindingrijk.
Vergeleken met anderen, leidde ik al niet zo’n heel erg druk-druk-druk bestaan. ( geen kinderen, parttime werk en geen behoefte mijn agenda tot de nok toe te vullen met activiteiten buiten de deur).

Maar rustig, vredig in mijzelf, dat was ik niet.
Wel uiterlijk, maar inwendig….. niet compleet.
Me veilig weten in mezelf?
Nou nee, er was altijd een vage onderstroom van zorg en angst en die is sinds ik bewust regelmatig stop en be-grip heb op de zaak, voor hoe het werkt, volkomen weg.
Alsof er een inwendige ‘smog’ is weggenomen, alsof de longen van mijn emotionele huishouding weer volkomen ‘schoon’ zijn zodat er geen vage reutel op mijn ademhaling constant merkbaar is.

Ik stak al niet de ene activiteit met de andere aan en onbewust trok ik me vaak al even terug als iets niet helemaal lekker liep op het werk, om dan met hernieuwde moed en een andere aanpak voor de dag te komen, dus mijn binnenwereld was wellicht nog relatief schoon van sociale mentale en emotionele stress-smog, vergeleken met mensen die alle uren van de dag compleet, liefst nog mutli-taskend vullen, met input, met output, zonder enige herkenbare vorm  van transformatie-tijd.

Net als met roken en alcohol drinken , is er, zo observeer ik het tenminste, van groepsdruk sprake om met ‘door blijven gaan’ te beginnen.

‘Iedereen’ doet het en om ‘erbij te horen’, ‘moet’ je wel.

En voordat je het weet ben je van een onschuldige ‘ af en toe’, beland in een gewoonte waar je maar moeilijk weer van af komt.

Terwijl het, net als bij een alcohol en/of rookverslaving, objectief meetbare schade toebrengt aan je eigen gezondheid en welzijn en ….. aan de relaties die je met anderen onderhoudt!

Roken mag nu al een paar jaar niet meer op de werkplek en in publieke gebouwen ( terwijl dat jarenlang de normaalste zaak van de wereld was, sociaal zeer geaccepteerd was zelfs .  ‘Gezellig’ als het overal blauw staat.)

Ik bouw graag mee aan een wereld waarin de sociaal emotionele smog uit het straatbeeld van het dagelijks leven is verdwenen.

Waar ‘ en maar doorgaan ….als een kip zonder kop ….met de blik op oneindig en verstand op nul’ , niet meer als een gewaardeerde bijdrage aan de maatschappij wordt gezien, maar als een onnatuurlijke gewoonte die schadelijk is voor alle betrokkenen.

En zeker  op het werk en in het publieke domein, actief en bewust ( van de gevolgen) wordt ontmoedigd.

Of, om het positief te formuleren ( omdat stoppen met iets altijd lastiger is dan het een vervangen door iets duidelijk anders :-) )

Waar (levens-) kwaliteit, door middel van het aanmoedigen van het nuttigen van voldoende  en regelmatig transformatietijd actief wordt bevordert.

Omdat….. ? 

Het natuurlijk beter werkt!

kostbare tijd, verloren tijd?

Bewust even stoppen, tussen 2 taken.
Bewust stoppen, iedere 20 tot 30 minuten.
Bewust even stoppen als het zwaar gaat of tegen zit.

Dat kost tijd!

Ik zeg, dat is kostbare tijd!
Ik noem het een investering in zowel je eigen kwaliteit van leven, als een waardevolle investering in je relaties.

Overal waar je gaat, in je vrije tijd en in 'de baas zijn tijd'.

Maar veel mensen zijn geneigd te denken dat werktijd ten volle benut moet worden..... wat dan begrepen wordt als dat materiaal en energie alle betaalde uren omgezet moeten worden in een constante stroon van tastbare output.
Dat 'ff niks', je tijd verlummelen is, 'des duivels oorkussen' of 'een overeenkomst schenden met je baas, klanten en collega's'. Een zonde dus.

Uitrusten en bijtanken... dat doe je maar in je eigen vrije tijd: in je slaap, voor de buis, op vakantie, op retraite, bij de yogaclub, in de familiekring.

Al die minuten opgeteld, tussen 2 taken, ieder half uur en als het even tegenzit.... weet je wel wat dat de gemeenschap kost!?
Op je werk wordt je immers betaald om te presteren.

Goed, we zijn het eens.
Nou ja, in de basis dan, in de uitvoering misschien nog niet helemaal.

Wat kost het de gemeenschap als er veel fouten gemaakt worden die gemakkelijk verholpen hadden kunnen worden als er een ontspannen geest aan had gewerkt?
Wat kost het de gemeenschap aan tijd en geld en ergernis om die fouten te herstellen?
Wat kost het de gemeenschap als ieder voornamelijk voor zijn eigen hachje zorgt, zich uitsluitend en alleen zorgen maakt om zijn eigen positie en de mechanische taakafhandeling van de hem/haar toegewezen taken en alle voeling verliest met de menselijke organische kant van samenwerken?
Wat kost ziekteverzuim, door zaken als sociaal emotionele-probemen, burn-out en pestgedrag op het werk?
Aan uren, aan geld en aan kwaliteit van (samen-)leven?

En weten we niet allemaal, al is het maar uit de uitoefening van onze hobby's, dat we veel sneller, veel betere resultaten kunnen leveren, als we mentaal en emotioneel rustig blijven, al onze gereedschappen gebruiken op de manier waarvoor ze bedoeld zijn?
Dat we veel gemakkelijker (sneller) kunnen vinden wat we nodig hebben als we even de moeite nemen om dingen ' achter onze kont' op te ruimen, op de juiste plek, zodat we niet misgrijpen en oeverloos tijd vermorsen door te lopen 'zoeken'? Dat dat ook geldt voor mentaal emotionele 'dingen'?
Dat als we dingen gaan lopen forceren, omdat we 'door' willen vanwege een heilig 'het moet af en wel nu', dat de boel juist in de soep loopt?
Terwijl als we even rustig afstand nemen, de boel van een afstandje overzien, de meest effectieve oplossing gewoon voor het oprapen ligt.

Ik durf de weddenschap wel aan:

Een groep mensen die ' door, door door' moet en dergelijke stops niet maakt.
Een vergelijkbare groep die van harte uitgenodigd wordt, aangemoedigd zelfs, om wel dergelijke stops te maken.

Kijken welke groep er beter presteert.
Zowel in materiële termen : salariskosten, geringere ziekteverzuimkosten, reparatiekosten, materiaalkosten, en dergelijke als in immateriële termen van klanttevredenheid, saamhorigheid, arbeidssatisfactie, loyaliteit  en dat soort dingen.

Bekijk het niet over een weekje, want je hele systeem moet zich wel op zo'n omschakeling instellen.. ervaren dat het structureel mag en kan en sociaal acceptabel en echt ok is.
Maar na een maand, zes weken, weet ik zeker dat zoiets simpels, een enorme (gratis!) impuls geeft aan de kwaliteit van (samen) leven.