just...reboot

‘ Weten hoe je jezelf volledig kunt stoppen om vervolgens met een verse blik en verse energie volledig functioneel weer verder kunnen’.

Het belang ervan kan ik op ontelbare manieren illustreren met voorbeelden uit het dagelijks leven.

De computer, is daarbij vaak een dankbaar onderwerp.
Want hoe wij vanbinnen werken als geavanceerde informatieverwerkende wezens die voor die processen energie gebruiken, is in hoge mate vergelijkbaar.

Tegenwoordig is het ‘goed gebruik’ om je computer, smartphone of tablet  eigenlijk altijd op stand-by te hebben staan: lekker gemakkelijk, altijd bij de hand.
We doen hetzelfde met onszelf. Altijd bereikbaar, altijd on stand-by.

OK, we hangen onszelf tenminste normaal gesproken eens per dag een paar uur aan de lader als we slapen, maar vanaf het moment dat we opstaan, zijn we of druk in de weer, of op stand-by.

Prima, niks mis me.
Want, net als met moderne computers die al een tijdje lopen en lekker vol zitten met programma’s, veelgebruikte routines en documenten, alles afsluiten en opnieuw opstarten kost bakken met tijd, waarin je verder niks kunt doen…je kunt dan het informatieverwerkingsysteem niet gebruiken.

Maar ik heb mijn ‘MIND’ tegenwoordig zo ingericht als mijn desktopcomputer die ik thuis had in de jaren ’90, waarbij een volledige reboot vele voordelen heeft en buitengewoon snel kan plaatsvinden.

Het grootste voordeel: mijn informatieverwerkingscapacaiteit is eigenlijk altijd hoog.
Mijn geest is nooit traag , als was het dichtgeslibt met vele nu volstrekt overbodige op de achtergrond draaiende programmaroutines.

Mijn jaren ’90 computer had een hardware-matige oplossing, die de Juzt-reboot kaart heette, maar al snel leerde ik dat er ook softwarematige oplossingen bestaan.

Het achterliggende idee is super eenvoudig.

Je zorgt dat je een schoon, goed werkend systeem hebt draaien, ofwel, een totaal verse installatie met slechts een handvol officiële basisprogramma’ die je vaak gebruikt.
Dat is je kalibratiepunt. 

Bij iedere keer opnieuw opstarten, keer je daar automatisch naar terug.
Niets van wat er op die computer verder gebeurt, wordt op het lokale schone operationele systeem  opgeslagen. Niets, geen enkele programma, geen enkele gebruiker, kan permanente wijzigen doorvoeren in die perfect functionerende staat van zijn. 

Wel tijdens de sessies. Dan heb je volop gelegenheid om de meest waanzinnige illegale software met talloze virussen uit te proberen. Je kan als gebruiker je basisinstellingen wijzigen en zo je hele computer volledig in de war brengen en vast laten lopen, tot je er zelf ‘ dol’ van wordt.
De redding van al dit onheil is echter nabij. Je reboot het systeem en het komt als herboren voor je ogen weer volledig goed functionerend tot leven.

Het helpt wel als je je van wat praktische implicaties zeer bewust bent. Niets wordt opgeslagen in dat deel van het systeem. Dus ook niet wat je wilt bewaren, zoals foto’s en documenten.

Dat vraagt dus om het besef/de discipline om de dingen die je wilt bewaren ergens anders op te slaan.

Ik deed dat toen, in de jaren ’90 op een apart deel van mijn harddisk, dat buiten de beschermingszone was gesteld ( en maakte ik eens per maand een back-up op een externe harde schijf)
In deze moderne tijd, met de snelle internetverbindingen die zeer betrouwbaar zijn, zou het maar zo kunnen dat ik mijn bestanden online had gezet ‘ in the cloud’.

Met mijn eigen informatieverwerkende systeem (lichaam, geest en ziel), is dat in ieder geval wel zo georganiseerd.

Ik draai een open source besturingssysteem op mijn MIND , dat supersnel (lichtsnelheid) en licht is.
Het meta-physische equivalent van Linux .
Veel computers draaien bijvoorbeeld het loggere, tragere, Windows als besturingsysteem.

Bij dat open source bestuurssysteem hoort een cloud-account, waar mijn persoonlijke bestanden netjes allemaal veilig opgeslagen worden, state-of-the-art door het systeem volautomatisch gefilterd op de aanwezigheid van virussen.

Het is allemaal gratis, onbeperkte toegang en dataverkeer en kan desgevraagd op iedere MIND draaien.

Sterker nog……. dat doet het al, want voor zover ik kan overzien, zijn het de fabrieksinstellingen van voordat je cultuur je ertoe overhaalde om op iets anders over te schakelen.

Soms loopt mijn informatieverwerkingsysteem in een sessie ook even ongenadig in het honderd. Belangrijkste oorzaak: ik haal met mijn nieuwsgierigheid naar allerlei menselijk programma’s virussen binnen. (Die, opvallend genoeg, altijd de signatuur heeft van gecomponeerd te zijn op zo’n alternatief cultureel besturingssysteem!)
Of, (meestal als gevolg van het binnenhalen van zo’n virus) als ik aan mijn eigen basis-instelingen ga lopen twijfelen (en wijzigingen ga doorvoeren) en dan volkomen in de war raakt.

Het is niet lekker werken met een volkomen in de war informatieverwerkingsysteem dat allerlei ‘innerlijke conflicten’ aangeeft en dus weet ik ook al snel emotioneel even niet meer weet waar ik het moet zoeken…..

Toch weet ik altijd waar ik de oplossing vindt: reboot!

De stekker eruit, opnieuw opstarten en… ‘ik’ (mijn informatieverwerkingsysteem) ben weer schoon en als nieuw, zodat ‘ik’, de gebruiker van het systeem, weer met een gerust hart verder kan.
Omdat het zo'n licht en razendsnel systeem is, duurt een volledige reboot echt niet lang. De moeite van het wachten meer dan waard.

Af en toe het hele systeem even de kans geven om the synchroniseren met ‘ the cloud’ stroomlijnt het proces nog wat verder.

Dus als ik iets af heb gemaakt waar ik tevreden of ben, stop ik even, zodat de laatste goede versie ook de versie is die meteen even in ‘the cloud’ wordt opgeslagen.
Ook als ik middenin iets zit en het gaat best goed, houd ik regelmatig even stil, zodat het laatste tussenresultaat ook wordt ge-back-upt.

Mening computer gebruiker kent dat wel…… uren werk onverwachts naar de knoppen omdat je vergeten bent regelmatig op ‘opslaan’ te drukken….

Bijkomend voordeel…

Omdat alle informatie die ik synchroniseer met ‘ the cloud’ gecheckt wordt op integriteit (niet vredige intenties/virussen), krijg ik onmiddellijk een seintje als er iets energetisch niet klopt aan het bestand.
Handig, dan ga ik daar niet op door. Scheelt tijd, frustratie en fouten.

Ik kan zelfs contact maken met  het diagnostische systeem zodat het me laten weten wat de herkomst van het energetisch dubieuze bestand is en wat het ‘doet’ als het wordt losgelaten op een systeem.

Dat is mijn uitleg van hoe ik mijn MIND systeem heb ingericht.

Maar het staat je vrij om een andere uitleg te geven, bijvoorbeeld dat ik volkomen maf geworden ben.

Mij bevalt dit maffe systeem dat weinigen lijken te gebruiken in ieder geval wel, omdat ik heel wat minder vaak (en zeker niet meer structureel)  dat knagende of ratelende gevoel meer meemaak:

•  dat er van alles niet helemaal lijkt te kloppen en 
• dat er van alles ook echt niet naar wens gaat en 
• dat ik toch maar door moet zien te gaan gaan en er het beste van moet zien te maken.

Zonder goed werken (gekalibreerd) gereedschap, valt er weinig fraais van wat dan ook te maken.


Een andere analogie, uit een ander blog, beschrijft dat belang van kunnen kalibreren op een ge-ijkt ijkpunt: hier.

Supermarkt van het leven

Een heel mooi stukje in een boek over meditatie van Stephan Bodian (Meditation for Dummies) beschrijft hoe ‘het bezielde, meerdimensionale’ en het ‘gewone’ op elkaar inwerken wanneer je (meditatief) regelmatig even stilstaat in het leven.

Hij legt uit:

In het dagelijks leven doe je ervaringen op, beweeg je je, ontwikkel je je op het horizontale vlak. Tegelijkertijd, bestaat er ook een verticale dimensie, die vaak het spirituele wordt genoemd.Stilstaan ( in meditatie of anderszins) zorgt ervoor dat je je bewust kan zijn van wat er op dat snijvlak in het hier-en-nu allemaal aan keuzemogelijkheden voorhanden zijn.

Dat klinkt heel abstract, natuurlijk en is misschien nog steeds lastig voorstelbaar als je daar in sociaal mentaal-emotionele zin geen ervaring mee hebt.

Maar……. we hebben bijna allemaal wel eens boodschappen gedaan in een grote supermarkt en… daar werkt het net zo!

En ook daar zal een leefstijladviseur mensen die graag gezonder willen leven zonder daar een fortuin aan kwijt te zijn, om anders boodschappen te doen en…vaker stil te staan.

Waarom?
Nou, er bestaat zoiets als supermarktverkooppsychologie.

Alle merkartikelen, die duurder zijn (omdat er meer reclame voor gemaakt wordt, wat veel geld kost en omdat ze in aantrekkelijke glanzende veelkleurige (en dus duurdere) verpakkingen zitten) bevinden zich op ooghoogte en op grijphoogte.
Lekker makkelijk pakken dus, voor wie met enige haast, al dan niet een lijstje afwerkend, een karretje voortduwt over het horizontale vlak van de winkelvloer.

Hoe meer er aan een product gedaan is, van ingewikkelde groei-,  preparatie- en bewerkingsmethoden, tot verpakking en marketing, hoe meer het ‘voor het grijpen’ wordt opgesteld.

Maar ja, de meeste van die ver doorbewerkte kant-en-klaar producten, bevatten vaak meer ingrediënten die als snel een belasting voor je gezondheid vormen, zoals suiker, zout en vet, maar ook resten van bestrijdingsmiddelen en medicijnen.

Dan loont het, om de verticale dimensies van een supermarktrealiteit eens wat beter te gaan verkennen. Je kunt je niet bukken om iets uit het onderste schap te halen, terwijl je je blijft voortbewegen! En ook kun je je niet op je tenen uitrekken om naar het bovenste schap te kunnen reiken. Je moet even pas op de plaats maken.

Die verticale dimensie van de supermarkt, was er altijd al, maar je was je er niet van bewust, zolang je vooral bezig was met opschieten en je lijstje zo snel mogelijk afwerken voortgaand op het horizontale vlak.
Maar nu je net iets bewuster, gezonder en tegelijkertijd economisch wilt leven, gaat er een wereld aan alternatieve mogelijkheden voor je open door even erbij stil te staan en je lichaam en geest net even wat anders te gebruiken.

Zelfs als je niet in een supermarkt bent, maar op een werkvloer of in gezinsverband, kun je ook opmerken dat er andersoortige waren (waarden) bewust door mensen op jouw ooghoogte worden gelegd, bedoelt om gemakkelijk te (be-) grijpen.

Er zijn bijzonder veel boodschappen in omloop die op het inhoudsniveau glanzend en veelkleurig uitgevent worden, verpakt in mooie plaatjes, woorden en beloftes., met de bedoeling dat jij ze ook snel en misschien wel gedachteloos in je karretje stopt. Met jouw belang voor een lang en gelukkig leven hoog in het vaandel ? Hmmm…. dat staat niet altijd zonder meer voorop.

En je zou kunnen zeggen ‘daar is niets mis mee, iedereen doet dat toch’?
Wat kan dat nou voor een kwaad?

Maar ja…. mentaal sociaal emotioneel bewust leven, dat doet niet iedereen, met allerlei schadelijke gevolgen voor de kwaliteit van leven, voor henzelf en het totale sociale eco-systeem.

Want wat zit er eigenlijk in die boodschappen die zo hoog opgetast worden op de schappen van het leven?
Wat is de herkomst? Zijn ze wel organisch geproduceerd (uit eigen duurzame ervaring) ? Wat is eigenlijk het gehalte aan waarheid dat erin zit? Wat zijn er aan kunstmatige toevoegingen (hele leugens en halve waarheden) aan toegevoegd? Hoe lang zijn ze houdbaar? Hoeveel moeite doet de producent om mij met woorden te overtuigen van de waarde? Kan ik het proeven, voelen, ruiken, bekloppen om me van de versheid te overtuigen?

Er even bij stilstaan en de alternatieven even rustig overzien als je best interesse hebt in een type boodschap.

Even naar een zo hoog mogelijk perspectief reiken en/of je even heel klein en laag maken…levert meer op dan een beetje extra lichaamsbeweging. Duurzamere inzichten en langer, op natuurlijke wijze, houdbare waarheden.

Regelmatig even stoppen dus en andere niveaus van de boodschappen in het hier en nu verkennen, is wat ik heel heilzaam noem. 

stop 3

Jezelf stoppen en opnieuw kalibreren is het aller-lastigst bij grote innerlijke emotionele turbulentie, want dat heeft de neiging je bewustzijn als het ware mee te zuigen.

En omdat het allemaal zo belangrijk en allesomvattend lijkt, kan het gemakkelijk allerlei andere, rustiger, betere opties om je tijd en energie aan te besteden, naar de achtergrond verdringen.

Dus isi het handig om een noodplan paraat te hebben, om een (nood) stop te kunnen maken bij emotionele turbulentie: een vorm van stop 3.

Hier volgen twee opties die ik ken als effectief. 

Ze kosten zo goed als geen tijd, geen moeite en nauwelijks materiaal en zijn toch (in mijn ervaring in ieder geval) erg effectief  om mentaal en emotioneel het roer recht te houden in ingewikkelde situaties.

De wonderbox

De eerste is de wonderbox, eerste hulp bij

·          emotionele verwondingen, als het leven echt even (flink) 'auw' doet.

·          grote emotionele turbulentie, als het leven echt even (flink) ‘eng’  is.

( klik op de link, print de file en volg de knip-en-plak instructies).

Er staat er altijd 1 bij mij op de vensterbank paraat.

De tweede is een variant op bekende 'mindfulness-inzichten'.

Mind full stop

Op het moment dat je je bewust wordt van een innerlijk onrust, sterke turbulente gevoelens, stop je even alles wat jhe aan het doen bent en ga je staan.

dan doe je dit alles: 

• beide voeten plat op de grond (mag met schoenen aan)
• ofwel met 'losse knieën' stilstaan, (niet doorgestrekt),
  ofwel je gewicht rustig verplaatsend van de linker naar de rechtervoet en terug....herhalend.
• oksels open (armen wat van je lichaam af)
• handpalmen open omhoog
• kin ofwel recht, ofwel licht omhoog
• blik ofwel recht vooruit, ofwel licht omhoog
• rustig ademhalen ( zal vanzelf dieper worden)
  
  
• Herhaal, in gedachten, of hardop, een aantal keer heel rustig. langzaam:' IK BEN, HIER, NU'

Een halve minuut doet al wonderen, langer mag natuurlijk. Ongeveer 2 minuten is ideaal.

(Het kan een energie-golf/buzz/trilling door je lijf doen gaan... maar hoeft niet)

Dit doet 'onder de motorkap' een heleboel:

• Je geeft jezelf (en krijgt daardoor ook) letterlijk 'meer lucht'/ Je stelt je lijf open voor meer zuurstof en verse zuurstof is de brandstof waarop je systeem kan opschonen en helder worden. 
• Je geeft jezelf figuurlijk meer lucht. mentaal-emotioneel kom je naar het 'hier-en-nu' en verleg je je aandacht van 'wat je niet in de hand hebt, en niet kunt DOEN', naar wat je wel kunt overzien en wel kunt ZIJN. 
• De focus verleggen naar je ZIJN, naar je diepste wezen, boort andere krachtbronnen in jezelf aan(soulfulness) 
• In je brein, activeer je je pre-frontale cortex, 

 Dat deel van je brein wordt overruled door je evolutionair gezien oudere hersenonderdelen in een situatie die zich als een crisis lijkt voor te doen ....  Die 'evolutionair oudere' hersendelen zijn echter die minder geschikt om de leiding te hebben als er geen slang klaar staat om te bijten, of een tijger in de bosjes je besluipt, of enig ander echt acuut fysiek gevaar je leven bedreigt.De pre-frontale cortex, DIE is veel beter toegerust om de hele context van de situatie te overzien en daar menselijk, harmonieus en duurzaam mee om te gaan.Omdat jij met je menselijke bewustzijn hier nu actief de leiding neemt, geef je je oudere hersendelen de rust om het roer over te geven. Want als jij tijd hebt om dit soort dingen multitaskend te doen.... dan weet je hele brein zeker dat het hier inderdaad niet om een acute levensbedreigende crisis gaat, waarin de enige zinvolle opties voor je overleving 'vechten of vluchten' zijn

(meer informatie, over die ' vechten of vluchten' reacties  in het Engels, vind je hier)

In beide gevallen geldt:

Je stopt de turbulentie verder te voeden door het met je aandacht nog meer energie te geven.~
En je kalibreert je hele wezen ( lijf, verstand en ziel) op je wezenlijke, hoogste (meest bekwame, best voor het omgaan met de situatie toegeruste)  'zelf' ( je menselijk weten) en stemt je af op het totale hier-en-nu, de informatie die beschikbaar is over je totale energetische context.

stemming

In mei schreef ik een simpel voorbeeld waarin het belang van zelf kunnen kalibreren, voor een kwalitatief goed en harmonieus samenspel, heel duidelijk is, in een zin:

-----

Een talentvolle muzikant merkt het als zijn instrument niet meer compleet zuiver gestemd is en.... doet daar dan even Z11 wat aan, wetend dat hij nooit prettig kan samenspelen met een ontstemd instrument.

----

bio-ritme respecteren

In een blog post van juni 2016, schreef ik kort en bondig over nut en noodzaak van voldoende transformatietijd:

---

Als we die delen in ons eigen bio-ritme die zich met transformatie bezig houden structureel te weinig ruimte (tijd en aandacht) geven in de organisatie van onze dag, juist die onderdelen onderdrukken of wegsnoeien, omdat het geen onmiddellijk genot (input) of productie oplevert (output) dan onderdrukken we daarmee de organische groeikracht .
En dat klooien met ons natuurlijke ritme, dat doen we collectief, cultureel geïnspireerd, bijna allemaal.
Dat 'hoort' nou eenmaal zo, in een Moderne Samenleving.

Dat we dan in een staat van constante jetlag collectief met onze bio-ritmes aan het klooien zijn, bevordert natuurlijk niet de hoeveelheid geduld, gevoeligheid en oplettendheid die we dan kunnen opbrengen voor wat er werkelijk in en om ons heen speelt.

---

weerstand begrijpen

Is beginnen met het invoeren van hoogfrequent, bewust transformatietijd in je (samen-)leven zo gemakkelijk als het er op papier uitziet?

Nee.
Is het leuk dan?
Nee, in de meeste gevallen is dat eerst bepaald niet het geval voor iemand die gewend is maar door te gaan.

De ‘leukheid’ en ‘aantrekkelijkheid’ zit hem niet in de aangenaamheid van het stopproces zelf, maar in de positieve effecten op het algehele welbevinden. Hoe beter je het kunt, hoe gemakkelijk en leuker het wordt… maar dat vergt wel enige oefening en … doorzettingsvermogen (gevoed door het begrip waarom het wel de moeite waard is om je hierin te trainen).

Het helpt daarbij, denk ik, om je goed om je van een paar factoren die meespelen, die het best heel lastig kunnen maken om dit te doen,  heel goed bewust te zijn.

In de hier gratis te downloaden methode voor positieve sociaal-emotionele groei :
Filofilie, spinnen van genoegen,
schrijf ik daar het volgende over:

----
Is stoppen leuk?
Nee.

Daar kun je lang of kort over praten, maar nee, je energie wil van nature het allerliefste in beweging zijn, dingen meemaken.

Voel dan ook de weerstand hiertegen door je belevingswereld gaan.
Begrijp dat dat gevoel van enige mate van weerzin ertegen bij het afremproces hoort.

Het voelt, zeker in het begin niet comfortabel . En het is goed om te begrijpen waarom dat is, om het begrip ervan, het meteen gemakkelijker te hanteren maakt. 

Ik zie twee belangrijke redenen:

Reden 1:  natuurlijke weerstand
Actief stoppen, de rem op iets zetten dat in beweging is gaat nou eenmaal met een zekere mate van frictie gepaard. Dat moet om relatief snel en veilig tot stilstand te kunnen komen.
Dat geldt voor auto’s, fietsen, machines…… het geldt ook voor je belevingswereld.
Langs natuurlijke weg kan het geheel ook wel stoppen als je ‘ het gas loslaat’. Maar tot stilstand zien te komen door alleen maar te stoppen met de boel actief aandrijven,  dat kost veel meer tijd dan beheerst remmen en stoppen.

Reden 2:  culturele weerstand
Er is vaak ook sprake van een ‘morele’ weerstand.
Je kan het ‘ zomaar stoppen’ niet goed met je geweten in overeenstemming brengen omdat het er cultureel zo ingeramd is in onze opvoeding dat we door moeten gaan totdat we het echt niet meer kunnen. ‘ Even niets’ doen is sociaal niet acceptabel.
100% actief is de culturele norm, behalve, wellicht, in officieel goedgekeurde pauzes.
Hoe kun je met deze vorm van weerstand nou optimaal omgaan?

Reden 2  begrijpen en de effecten kalm kunnen hanteren

Omdat de belevingswereld nog ‘ draait’, wordt er automatisch geweten in je werk meegetrokken. In dat geweten wordt  ’maximaal presteren’ (100% energie investering) (op dit moment nog) hoger gewaardeert dan optimaal presteren (circa 80% energie investering), vanwege die sociale programmering. En dus wil je weer gas geven en doorgaan!

Door het stoppen als aantrekkelijk te zien, door jezelf voor ogen te houden waarom je nu toch echt even (kort dus) wilt stoppen, trek je met de mentale kracht van je aandacht  vrij letterlijk met kalme overtuiging aan de touwtjes. Door actief te beseffen dat deze stopactie een investering is in zowel jouw eigen kwaliteit van leven als wel dat van de mensen in je sociale netwerk, komt het proces net even wat sneller en rustiger tot stilstand  en dus, hoef je ook minder lang iets te doen wat tegen je culturele geweten indruist.  Dat maakt het gemakkelijker om te doen.

Er zijn meer manieren waarop je het jezelf gemakkelijk kunt maken dit te oefenen, wetend dat die drang om door te gaan, zijn oorsprong vindt in de sociale programmering. 

Gebruik de sociaal geaccepteerde verwijderingsredenen voor de mini me-time.

Toiletbezoek is een sociaal geaccepteerd fenomeen (en dus een betrekkelijk aantrekkelijke optie om dit tot stilstand komen veilig mee te kunnen uitproberen).

Ieder half uur ‘gaan’ wordt ook weer sociaal oncomfortabel, maar er zijn wel meer sociaal geaccepteerde terugtrekacties denkbaar:” Even de kopjes in de keuken zetten”, “ even de vuilnis in de container gooien”, “ even geld halen bij de bank” en in de tijdspanne kun je dan ook  een paar minuten mini-me-time opnemen.

Voor alle volledigheid… let op wat mini-me-time inhoudt:
geen activiteiten,
geen verbinding met andere mensen

(dus ook niet via een computer, telefoon, pen en papier!)

Je belevingswereld helemaal stop zetten.
Voor klein onderhoud, een kleine inspectie hoe het gaat.

 -----
Uiteraard helpt het in een sociaal verband, als de leiders van de gemeenschap het nemen van voldoende transformatietijd in woord en daad faciliteren.
Want dat wat de leiders actief voorleven (zelf doen en iedereen aanbevelen), is veel gemakkelijker 'sociaal geaccepteerd' en staat veel minder onder druk van 'de angst om basisveiligheden te verliezen'.

Ik kan het lezen van de Filofilie-methode van harte aanbevelen, om meer te begrijpen van de achtergronden waarom het (samen-) leven zoveel mooier wordt en soepeler loopt, als je de kunst van het omgaan met transformatietijd ( mini-me-time) leert beheersen.