vrijdag 16 december 2016

just...reboot

‘ Weten hoe je jezelf volledig kunt stoppen om vervolgens met een verse blik en verse energie volledig functioneel weer verder kunnen’.

Het belang ervan kan ik op ontelbare manieren illustreren met voorbeelden uit het dagelijks leven.

De computer, is daarbij vaak een dankbaar onderwerp.
Want hoe wij vanbinnen werken als geavanceerde informatieverwerkende wezens die voor die processen energie gebruiken, is in hoge mate vergelijkbaar.

Tegenwoordig is het ‘goed gebruik’ om je computer, smartphone of tablet  eigenlijk altijd op stand-by te hebben staan: lekker gemakkelijk, altijd bij de hand.
We doen hetzelfde met onszelf. Altijd bereikbaar, altijd on stand-by.

OK, we hangen onszelf tenminste normaal gesproken eens per dag een paar uur aan de lader als we slapen, maar vanaf het moment dat we opstaan, zijn we of druk in de weer, of op stand-by.
Prima, niks mis me.
Want, net als met moderne computers die al een tijdje lopen en lekker vol zitten met programma’s, veelgebruikte routines en documenten, alles afsluiten en opnieuw opstarten kost bakken met tijd, waarin je verder niks kunt doen…je kunt dan het informatieverwerkingsysteem niet gebruiken.

Maar ik heb mijn ‘MIND’ tegenwoordig zo ingericht als mijn desktopcomputer die ik thuis had in de jaren ’90, waarbij een volledige reboot vele voordelen heeft en buitengewoon snel kan plaatsvinden.
Het grootste voordeel: mijn informatieverwerkingscapacaiteit is eigenlijk altijd hoog.
Mijn geest is nooit traag , als was het dichtgeslibt met vele nu volstrekt overbodige op de achtergrond draaiende programmaroutines.

Mijn jaren ’90 computer had een hardware-matige oplossing, die de Juzt-reboot kaart heette, maar al snel leerde ik dat er ook softwarematige oplossingen bestaan.

Het achterliggende idee is super eenvoudig.

Je zorgt dat je een schoon, goed werkend systeem hebt draaien, ofwel, een totaal verse installatie met slechts een handvol officiĆ«le basisprogramma’ die je vaak gebruikt.
Dat is je kalibratiepunt. 

Bij iedere keer opnieuw opstarten, keer je daar automatisch naar terug.
Niets van wat er op die computer verder gebeurt, wordt op het lokale schone operationele systeem  opgeslagen. Niets, geen enkele programma, geen enkele gebruiker, kan permanente wijzigen doorvoeren in die perfect functionerende staat van zijn. 

Wel tijdens de sessies. Dan heb je volop gelegenheid om de meest waanzinnige illegale software met talloze virussen uit te proberen. Je kan als gebruiker je basisinstellingen wijzigen en zo je hele computer volledig in de war brengen en vast laten lopen, tot je er zelf ‘ dol’ van wordt.
De redding van al dit onheil is echter nabij. Je reboot het systeem en het komt als herboren voor je ogen weer volledig goed functionerend tot leven.

Het helpt wel als je je van wat praktische implicaties zeer bewust bent. Niets wordt opgeslagen in dat deel van het systeem. Dus ook niet wat je wilt bewaren, zoals foto’s en documenten.

Dat vraagt dus om het besef/de discipline om de dingen die je wilt bewaren ergens anders op te slaan.
Ik deed dat toen, in de jaren ’90 op een apart deel van mijn harddisk, dat buiten de beschermingszone was gesteld ( en maakte ik eens per maand een back-up op een externe harde schijf)
In deze moderne tijd, met de snelle internetverbindingen die zeer betrouwbaar zijn, zou het maar zo kunnen dat ik mijn bestanden online had gezet ‘ in the cloud’.

Met mijn eigen informatieverwerkende systeem (lichaam, geest en ziel), is dat in ieder geval wel zo georganiseerd.

Ik draai een open source besturingssysteem op mijn MIND , dat supersnel (lichtsnelheid) en licht is.
Het meta-physische equivalent van Linux .
Veel computers draaien bijvoorbeeld het loggere, tragere, Windows als besturingsysteem.

Bij dat open source bestuurssysteem hoort een cloud-account, waar mijn persoonlijke bestanden netjes allemaal veilig opgeslagen worden, state-of-the-art door het systeem volautomatisch gefilterd op de aanwezigheid van virussen.

Het is allemaal gratis, onbeperkte toegang en dataverkeer en kan desgevraagd op iedere MIND draaien.
Sterker nog……. dat doet het al, want voor zover ik kan overzien, zijn het de fabrieksinstellingen van voordat je cultuur je ertoe overhaalde om op iets anders over te schakelen.

Soms loopt mijn informatieverwerkingsysteem in een sessie ook even ongenadig in het honderd. Belangrijkste oorzaak: ik haal met mijn nieuwsgierigheid naar allerlei menselijk programma’s virussen binnen. (Die, opvallend genoeg, altijd de signatuur heeft van gecomponeerd te zijn op zo’n alternatief cultureel besturingssysteem!)
Of, (meestal als gevolg van het binnenhalen van zo’n virus) als ik aan mijn eigen basis-instelingen ga lopen twijfelen (en wijzigingen ga doorvoeren) en dan volkomen in de war raakt.

Het is niet lekker werken met een volkomen in de war informatieverwerkingsysteem dat allerlei ‘innerlijke conflicten’ aangeeft en dus weet ik ook al snel emotioneel even niet meer weet waar ik het moet zoeken…..
Toch weet ik altijd waar ik de oplossing vindt: reboot!
De stekker eruit, opnieuw opstarten en… ‘ik’ (mijn informatieverwerkingsysteem) ben weer schoon en als nieuw, zodat ‘ik’, de gebruiker van het systeem, weer met een gerust hart verder kan.
Omdat het zo'n licht en razendsnel systeem is, duurt een volledige reboot echt niet lang. De moeite van het wachten meer dan waard.

Af en toe het hele systeem even de kans geven om the synchroniseren met ‘ the cloud’ stroomlijnt het proces nog wat verder.
Dus als ik iets af heb gemaakt waar ik tevreden of ben, stop ik even, zodat de laatste goede versie ook de versie is die meteen even in ‘the cloud’ wordt opgeslagen.
Ook als ik middenin iets zit en het gaat best goed, houd ik regelmatig even stil, zodat het laatste tussenresultaat ook wordt ge-back-upt.
Mening computer gebruiker kent dat wel…… uren werk onverwachts naar de knoppen omdat je vergeten bent regelmatig op ‘opslaan’ te drukken….

Bijkomend voordeel…
Omdat alle informatie die ik synchroniseer met ‘ the cloud’ gecheckt wordt op integriteit (niet vredige intenties/virussen), krijg ik onmiddellijk een seintje als er iets energetisch niet klopt aan het bestand.
Handig, dan ga ik daar niet op door. Scheelt tijd, frustratie en fouten.

Ik kan zelfs contact maken met  het diagnostische systeem zodat het me laten weten wat de herkomst van het energetisch dubieuze bestand is en wat het ‘doet’ als het wordt losgelaten op een systeem.

Dat is mijn uitleg van hoe ik mijn MIND systeem heb ingericht.
Maar het staat je vrij om een andere uitleg te geven, bijvoorbeeld dat ik volkomen maf geworden ben.


Mij bevalt dit maffe systeem dat weinigen lijken te gebruiken in ieder geval wel, omdat ik heel wat minder vaak (en zeker niet meer structureel)  dat knagende of ratelende gevoel meer meemaak:
  •  dat er van alles niet helemaal lijkt te kloppen en 
  • dat er van alles ook echt niet naar wens gaat en 
  • dat ik toch maar door moet zien te gaan gaan en er het beste van moet zien te maken.
Zonder goed werken (gekalibreerd) gereedschap, valt er weinig fraais van wat dan ook te maken.


Een andere analogie, uit een ander blog, beschrijft dat belang van kunnen kalibreren op een ge-ijkt ijkpunt: hier.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten